II Bitwa pod Strugą
15 maja 1807

Z Historii Strugi

Bitwa pod Kątami Wrocławskimi i jej upamiętnienie

1806, 7 listopada: Po zwycięskiej bitwie pod Jenną Napoleon wkroczył na polskie ziemie, znajdujące się wówczas pod zaborem pruskim.

1807, 30 stycznia: Jednostka ułanów Legii Polskiej we Włoszech otrzymała rozkaz wymarszu z Włoch na Śląsk, do miejscowości Nysa.

14 maja: Wojska pruskie podczas próby zdobycia Wrocławia pokonały oddziały francuskie w bitwie pod Kątami Wrocławskimi. Jednak odkrycie planów Prusaków zmusiło ich do odwrotu do twierdzy Srebrna Góra.

Po przegranej bitwie, oddziały francuskie natknęły się w Strzegomiu na polskich ułanów, którzy zastawili pułapkę na zwycięskich Prusaków.

15 maja: Na terenie Dolnej Strugi, przy granicy lasów Książańskich, Prusacy natknęli się na te same francuskie oddziały, które pokonali dzień wcześniej. Major Losthin rozkazał atak, nie wiedząc, że Francuzi zostali wzmocnieni przez polskich ułanów.

Polscy ułani, pod dowództwem rotmistrza Skarżyńskiego, dwukrotnie zaszarżowali na zaskoczonych Prusaków, rozbijając ich oddziały. Większość pruskich żołnierzy, w tym major Losthin, trafiła do niewoli.

Zwycięstwo to pozwoliło odzyskać znaczną część wyposażenia utraconego dzień wcześniej oraz uniemożliwiło Prusakom dalsze działania partyzanckie na Śląsku. W bitwie tej po stronie francuskiej walczyli Polacy, Bawarczycy i Sasi, natomiast po stronie pruskiej – Bośniacy.

16 maja: Zwycięscy ułani wkroczyli do Wrocławia, gdzie zostali odznaczeni przez Hieronima Bonaparte, brata Napoleona.

1960: Na Czerwonym Wzgórzu, pomiędzy Strugą a Szczawnem-Zdrój, z inicjatywy Rzemiosła Wałbrzyskiego wzniesiono pomnik upamiętniający bitwę. Pomnik znajduje się około 3 km na północny wschód od miejsca starcia z 1807 roku.